Leiðbeinandaleiðindi

Síðustu tvo daga hef ég verið að leysa af í Myllubakkaskóla. Þar er ég sem sagt aftur orðinn leiðbeinandi við grunnskóla . Nokkuð sem ég ætlaði mér ekki að gera aftur. Það var svolítið fyndið hvað margir héldu að ég væri að fara á taugum yfir því að vera að fara að kenna þarna. Ég hef kennt meira og minna í 18 ár og ætti að vera kominn með smá reynslu - skyldi maður ætla. Alla vega þá gekk þetta bara vel. Blessuð börnin ætluðu náttúrulega að reyna nýja kennarann, eða kallinn eins og einn kallaði mig í morgun , en komust all snarlega að raun um að hann kunni nú betur en svo á kennsluna og viðmótið sem þau fengu var eins og hjá harðsvíruðum kennara með margra ára raunir á bakinu.
Systir mín góð er með forsjá með mér og fullyrtu skólastjórnendur að ég gæti ekki verið í betri höndum (eins og það séu einhverjar fréttir fyrir mér) og passar hún upp á hvert skref sem ég tek í þessum ranghalaskóla. Unglingarnir voru mun stilltari í dag en í gær enda búin að finna hver ræður í stofunni þegar ég er þar.

Bergur er að fara í göngur á Þingvallaafrétt með Mjóanesfólkinu, rétt eins og karl faðir hans gerði einu sinni fyrir 27 árum. Vona bara að hann upplifi ekki sömu lífsreynslu og ég forðum daga og að allt gangi vel hjá þeim félögum honum og Gutta.

Helgin á svo að fara í rokk og rólegheit og ná aftur upp fullu þreki og heilsu

Góðar stundir.